டேய். நம்ம காலேஜ் சல்யூட்டை அடி!!!

நன்றி வல்லமை.com

மெடிக்கல் காலேஜ். முதல் வருடம். நாள்-42.
“டேய் டுபுக்கு டைரி, நில்லுடா மச்சான்”

“அல்கேட்ஸ் மாப்ள, அவசரமா நான் போகணும்”

“என்ன மச்சான், ஏதோ விளம்பரத்துல வர மாதிரி கூவுற, அடுத்த க்ளாஸ் கேன்சல்”

“தெரியும்டா. பாத்ரூமுக்கு போணும்னேன்”

“சரி வா, போவோம்”

”உனக்கும் வருதா?”

“இல்ல சும்மா கம்பனிக்கு”

அவன் ஜெண்ட்ஸ் பாத்ரூம் பில்டிங்கில் ஒரு ருமுக்குள்ளே போய் கதவ சாத்திக்கிட்டான். நான் பில்டிங் வெளிய நின்னு போற வர நம்ம மைனாக்களை (மொத்தம் 43, அதுல 6 தேவலாம்), நோட்டம் வுட்டுக்கிட்டு இருந்தேன். அதோ க்ஷில்பா போகுது. (வசீகரா பாட்டு உள்ள ஒடுது).

திடீர்னு, அவன் ரும் மேலேந்து புகை வருது. டாய்லெட்டுக்கு கூரை கிடையாது. பில்டிங்குக்கு தான் ரூஃப். சிகரெட் நாத்தம். அப்போ, தொங்கு மரமும், ஆஃப்டர் க்ஷேவும் வந்தாங்க. ஆஃப்டர் க்ஷேவுக்கு சொந்தமா ஒரு, இன்ஜினியரிங் காலேஜே இருக்கு.

தொங்கு மரம், “டேய் அங்க பார்றா. அந்த ரூம்லேந்து புகை வருது”.
நான் அவன்ட்ட கிசுகிசு குரலில், “அது டுபுக்கு டைரி மாப்ள. சிகரெட் புடிக்கிறான்”

தொங்கு மரம் சத்தமாக, “டேய் அல்கேட்ஸ், பாத்ரூம்ல பொக வருது. ஒரு பக்கெட் தண்ணிய எடுத்து மேலேந்து ஊத்துவோமா?”ன்னான்.

டுபுக்கு டக்குனு பதறி அடிச்சுக்கிட்டு வெளியே வந்தான், “டேய் என்னாங்கடா?”.

தொங்கு, “இல்ல மாப்ள, பொக வந்துது”ன்னான்.

“பக்கத்து ருமிலயா இருக்கும். ஒரு மனுக்ஷனை நிம்மதியா இருக்க விட மாட்டீங்களே”.

“டேய் உன் வாயிலேந்து சிகரட் நாத்தம் வருது. எப்படா ஆரம்பிச்சே?”

“கண்டுபுடிச்சிட்டீங்களா? மூனு நாள் ஆச்சு. ஹாஸ்டல் வாட்ச்மேன்ட்ட மொதல்ல பீடி வாங்கி ஆரம்பிச்சேன்”

“நல்லா வருவ”


எனக்கு ஒரு மாதிரி இருந்தது.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
நான், டுபுக்கு, பருப்பு மட்டை, கட்டப்பை நாலு பேரும், பைக் பார்க்கிங்ல ஒக்காந்து பேசிக்கிட்டிருந்தோம்.

நான், “மாமா, சாப்பாடு எங்க?”

டுபுக்கு, “கேண்டீன்ல மச்சி. நாங்க ஹாஸ்டல் இல்ல? கேண்டீன் காரனுங்க போட்ருவாங்க”.

“நானும் வரவா? டெய்லி வீட்லேந்து லெமன் சாதம், புளி சாதம்னு அலுத்துப்போச்சு. அங்க ஜாலியா ஒன்னா சாப்டுவீங்க இல்ல? நான் தனியாத் தான் சாப்பிடுறேன்”

மூனு பேரும் முழிச்சாங்க. அப்புறம் டுபுக்கு மத்த ரெண்டு பேரையும் பாத்து கண்ணடிச்சான். நான் கவனிக்கலை.

டுபுக்கு, “அட வா மாப்ள, சேந்து சாப்டுவோம்”ன்னான்.

பருப்பு மட்டை, “ஹிஹி. ஆமா ஜாலியா இருக்கும்”ன்னான்.

மதியானம், நாங்க நாலு பேரும் கேண்டீன் போனோம்.

பருப்பு, “மாப்ள, நீ நேரா போ. ஏன்னா, நீ டே ஸ்காலர். நாங்க பில்டிங் பின்னாடி வேற வாசல் வழியாத் தான் வரணும்னு ரூல்ஸ்”ன்னான்.

நான், “என்னடா சொல்ற? இது நம்ம காலேஜ். எப்படி வேணா போலாம்”ன்னேன்.

“உனக்குத் தெரியாது. சரி நீ நேரா காரிடார்லயே போ. கேண்டீன்ல பாக்கலாம்”ன்னு சொல்லிட்டு, பில்டிங்கை சுத்தி ஒடுறானுங்க.

நான் விசில் அடிச்சுக்கிட்டே நடந்துட்டிருந்தேன்.

“டேய். நில்றா!!!”

எவன்டான்னு ரைட்ல பாத்தா, ஒரு எட்டு பேரு நிக்கிறானுங்க. சீனியரா? சரி என்னனு கேப்போம்.


நான் “என்னா?”ன்னேன்.

பொளேர்!!!

”சீனியர எங்க, எப்ப பாத்தாலும், குட்மார்னிங், குட்ஈவ்னிங் சார்னு சொல்லணும்”

என்னா அறைஸ அப்படியே 8 பேரும் ஆடற மாதிரி இருந்துச்சு.

“குட்மார்னிங் சார்”

பொளேர்!!!

”இது மதியானம்டா பேமானி”

“யம்மா. குட்ஆப்டர்நூன் சார்”

இன்னொருத்தன் அறைஞ்சான், “எனக்கு கிடையாதா?”

அய்யோ, அம்மா, தாத்தா, “குட்ஆப்டர்நூன் சார்”னு ஒவ்வொருத்தனுக்கும் சொல்லிட்டு நடந்தேன்.

மொத்ஸ.பின்னந்தலையில ஒருத்தன் அடிச்சான். “உன்னப் ’போ’ன்னு சொன்னோமா? நீ பாட்டுக்கு போற? வந்து நில்லுடா”.

“சரிங்க”

பொளேர்!!!

”சரிங்க சார்”னு எட்டு பேருக்கும் தனித்தனியா சொன்னேன். இவனோவுளுக்கு கிளாசே கெடையாதா? நிதானமா கஞ்சி ஊத்துறானுங்க?

“எந்த ஊருடா?”

“கிழிஞ்ச ஊரு”

பொளேர்!!!

”கிழிஞ்ச ஊரு சார்”

”அப்பா என்னடா பண்றாரு?”

“அப்பா இல்லைங்க சார்”, வாங்குன அடியில் கண்ணு கலங்கிடிச்சி.

டக்குனு சைலண்ட் ஆயிட்டாங்க. “நீ இனிமே நம்ம பயடா. தப்பா எடுத்துக்காத, போ”. சொல்லிட்டு, ஆளுக்கு ஒரு பைக்குல போயிட்டானுங்க.

டுபுக்கு டைரி, பருப்பு மண்டை, கட்டப்பை வந்தானுங்க.

“சீனியர் போய்டாங்களாடா?”ன்னான் கட்டப்பை.

அடப்பாவிங்களா, என்ன சிக்க வைக்கிறதுக்கு தான் இவ்ளோ ப்ளானிங்கா? ச்சை.

“அடிச்சானுங்களாடா? கண்ணம் செவந்திருக்கு?”

நான் குணிந்து கொண்டே, “ஆமான்டா, சரி வாங்க சாப்பிடலாம்”.

“லஞ்ச் ப்ரேக் முடிஞ்சு போச்சு, நாங்க சாப்டாச்சு, வா போலாம்”ன்னான் டுபுக்கு.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
சாயங்காலம், கொஞ்சம் தெளிவான பிறகு,

நான், “டுபுக்கு மாப்ள, ஹாஸ்டல் லைஃப் எப்படிடா இருக்கும்?”

“ஏன்டா மச்சி?”

“நானும் டெய்லி ஊர்லேந்து வரேன். ஸ்கூலுக்கு போற மாதிரியே இருக்கு. காலேஜ் லைஃப் மாதிரியே இல்ல. ஹாஸ்டல்னா ஜாலியா இருக்குமா மாப்ள?”

டுபுக்கு மத்தவங்களைப் பாத்து கண்ணடிச்சான். நான் நடந்து போயிட்ருக்குற க்ஷில்பாவை பாத்துக்கிட்டிருந்தேன்.

அவன், “மாப்ள. நீ வேற! ஹாஸ்டல் லைஃப், ஹாஸ்டல் லைஃப் தான். சாயங்காலமானா, 30 பேரும் கூடி ஒரே அரட்டை, சிரிப்பு, பாட்டு, டான்ஸ், சீட்டுக்கட்டு, கேரம் தான். நைட்டு ஃபுல்லா அப்படித் தான்”.

நான் கண்கள் விரிந்து, “மாப்ள, நான் அம்மாக்கிட்ட க்ருப் ஸ்ட்டின்னு ஃபோன்ல சொல்லிடறேன். இன்னிக்கு ராத்திரி, நானும் ஹாஸ்டல்ல தங்கறேன்டா. ப்ளீஸ் மாப்ள”

“ஹிஹி. உனக்காக இது கூடவா பண்ண மாட்டேன் மச்சி? வார்டன் கண்ல படாம உன்ன மறைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு. காலேஜ் பஸ் வந்திரிச்சி, வா போலாம்”

ஹாஸ்டல் போனா, அப்படியே பெட்ல உழுந்து எட்டரை மணி வரைக்கும் எல்லோரும் தூங்குறானுங்க. சரி இனிமே தான் அரட்டை போலருக்குன்னு தனியா பில்டிங்கைச் சுத்திக்கிட்டு இருந்தேன். காபி,டீ இல்ல. அம்மாவோட முறுக்கும் காஃபியும் வேற ஞாபகத்துக்கு வந்து தொலைக்கிது.

எட்டேமுக்காலுக்கு ஒவ்வொருத்தனா எழுந்தானுங்க.
“மச்சி வா சாப்பிடலாம்”.

நான், “சரி மச்சி, நல்ல பசி, பூரி கெடைக்குமா?”

கட்டப்பை, “என்ன வேனுன்னாலும் கெடைக்கும் மச்சி, பூரி, ரோஸ்ட், சென்னா பட்டூரா, புதுசா ப்ரெட் ஆம்லெட்டும் கெடைக்கும். ஹிஹி”.

இவன் ஏன் ஒரு மாதிரி இளிக்கிறான்??

அங்க போனா, எல்லாரும் தட்ட எடுத்துக்கிட்டு சாப்பிடுறானுங்க. எனக்கு தட்டு இல்ல.

“டேய் அல். இங்க வாடா”

“மாப்ள, எனக்கு தட்டு இல்லடா”.

“என் தட்லயே சாப்பிடலாம், வா”

“ஐ ஜாலி. நான் இப்படி சாப்ட்தே இல்ல”.

தட்டில் விசித்திரமா ஏதோ கெடந்துது.

”என்னடா இது? ப்ரவுன் கலர்ல இருக்கு?”

“ஏய், இது குஸ்கா. தொட்டுக்க சால்னா இருக்கு பாரு. சாப்டு”

ஒரு வாய் சாப்பிட்டு விட்டு, “மச்சி செம டேஸ்ட்டா இருக்கு”ன்னேன்.

எங்கேந்தோ க்ளாஸ் ரெப் கும்பகர்ணன் வந்தான். “ஏண்டா இது நல்லாருக்கா? இத தெனமும் சாப்ட்டு சாப்ட்டு நாக்கு செத்து போச்சுறா. இங்க பாரு”ன்னு நாக்க நீட்டினான். அது பாவமா தொங்கிச்சு.

“என்னாச்சு, உண்மையாவே நாக்கு செத்துப் போச்சா?”ன்னேன்.

சாப்பிட வேற எதுவுமில்லாம அதயே தின்னேன்.

அப்புறம் ஹால்ல எல்லாரும் உக்காந்து சீரியஸா ’சித்தி’ சீரியல் பாத்துக்கிட்டிருந்தாங்க.

“என்னடா, மெகா சீரியல்லாம் பாக்குறீங்க?”

“இங்க இந்த ஒரு சேனல் தான். முன்னாடி 15 சேனல் இருந்திச்சி. நாங்க சேனலை மாத்தி மாத்தி, டிவி கருகிப்போச்சு. இது புது டிவி, ஒரே சேனல்”
சீரியல் முடிந்த்து. ஒரே அமைதி.

“மாப்ள, என்னடா இது? ஒரே ஜாலியா இருக்கும்னு வந்தேன். எங்க வீடே தேவலாம் போல.”

“மணி என்ன?”

“ஒம்போதரை”

“இனிமே தான் ஜாலி வரும்”

“என்னது, ஜாலி வருமா?”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
டுர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் டுர்ர்ர்ர்ர்ர்ர் க்ரீரீரீரீரீச்ச்ச்ச்ச்ச் ன்னு வாசல்ல சத்தம்.

“வந்திரிச்சி”

நாலு கார் வந்துது. அதுல 20 பேரு வந்தானுங்க. எல்லாம் தடிமாடு கனக்கா. தப தபன்னு எருமை மந்தை மாதிரி வர்றானுங்க. சாராய, சிகரெட் நெடி வேற. சீனியர்ஸ், இது வேற க்ருப்பு.

அவனுங்க வந்து மேஜை மேல ஒக்காந்தானுங்க.

 ஒருத்தன், “ம்ம் ஸ்டார்ட்”ன்னான்.

அவ்ளோ தான், நம்ம பசங்க 30 பேரும் டக்டக்குனு ட்ரெஸ் எல்லாத்தையும் கழட்டிட்டு, ஜட்டியோட நின்னானுங்க.

ஒரு சீனியர், “இவன் யார்றா? போண்டா மணி மாதிரி இருக்கான்”.

கட்டப்பை ஜட்டியோடு, “இவனும் எங்க க்ளாஸ் தான் சார். டே ஸ்காலர்.
சும்மா, தங்கலாம், ஜாலியா இருக்கும்னு வந்தான்”.

சீனியர், “ஜாலியா இருக்குமா? டே சொரக்கா, இங்க வாடா”

உடனே ஒடி வந்து, ”குட் ஈவ்னிங் சார்”னு, 20 தடவை சொன்னேன்.

“எந்த ஊர்ரா?

“கிழிஞ்ச ஊர்”

“ஜட்டியோட ஒரு பாட்டு பாடு. மெட்டோட..”

நானும் ரெக்கார்ட் ஸ்பீடுல ஜட்டியோட நின்னேன். அப்புறம் டான்ஸ் ஆடிக்கொண்டே “ஜலக்கு ஜலக்கு ஜரிக சேல ஜலக்கு ஜலக்கு, வெலக்கு வெலக்கு வெக்கம் வந்தா வெலக்கு வெலக்கு, மாமன் தோளுலஸஸ.”ன்னு மெட்டுப் போட்டு, பாட்டுப் பாடி, டான்ஸும் ஆடினேன்.

டேபிள்லேந்து கீழ விழுந்து சிரிச்சாங்க. நம்ம பசங்க அணிவகுப்புல நின்னுக்கிட்டு, தரைய அமைதியா பாத்துக்கிட்டு இருக்கானுங்க. சிரிச்சாலோ நிமிந்து பாத்தாலோ, மூஞ்சி பேந்துரும்.

ஒரு சீனியர், என் மூஞ்சில சிகரெட் புகைய ஊதினான். நான் ரியக்க்ஷனே காட்டல. “என்னடா சிகரெட் பிடிக்குமா?”ன்னான்.

பிடிக்காதுன்னா அடிப்பான், “பிடிக்கும் சார்”.

“அப்போ பிடி, இந்தா”ன்னான்.

நான் கையில் சிக்ரெட்டோடு முழிச்சேன்.

“என்ன வேணாமா? சரி இந்தா வாங்கிக்க”ன்னு சிக்ரெட் பத்த வெச்ச தீக்குச்சிய தந்தான். “இதை வெச்சு இந்த ரூமை அள”.

“1,2,3.....................48,.................434,....................2136”ன்னு வச்சு வச்சு அளவெடுத்துக்கிட்டு இருந்தேன். குச்சி ஒடைஞ்சிருச்சு.

சீனியர்ஸ் பிஸியா ராகிங் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாங்க. பசங்க எல்லோரும் ஜட்டியோட “கட்டிப்புடி கட்டிப்புடிடா” பாட்டுக்கு ஜோடி ஜோடியா சிரிக்காம ஆடிட்டுருந்தாங்க. பசங்கள்ல ஒருத்தன் வாயால டிரம்ஸ் வாசிச்சுகிட்டிருந்தான், ஒருத்தன் அந்தப் பாட்டுல வர குதிரை மாதிரி கணைச்சிக்கிட்டிருந்தான், ஒருத்தன் மேல் வாய்ஸ், ஒருத்தன் ஃபிமேல் வாய்ஸ், ரெண்டு பேரு கோரஸ். “ம்க ச்சா ச்சா ச்சா. ம்க ச்சா ச்சா ச்சா.ஆஆஆஆஆ”.

நான் தயங்கிக்கொண்டே, “வத்திக்குச்சி ஒடஞ்சிருச்சி சார்”னேன்.

“போவுது விடு, நீச்சல் தெரியுமாடா?”

”தெரியாது சார்”.

“இப்ப கத்துக்க. இந்தா தண்ணி. ம். நீச்சல் அடி”ன்னு ஒரு டம்ளர்ல பாதியளவு சரக்க தந்தான்.

நான் நாலு விரலால தைக் தைக்குனு டம்ளர்க்குள்ள அடிச்சேன்.

“டேய், என்ன விரலை வச்சு அடிக்கிற?”

”சார். டம்ளருக்குள்ள எப்படி சார் அடிக்க முடியும்?”

பொளேர்.

“எழுத்தா பேசற?” டம்ளர்லேந்து தண்ணிய தரைல ஊத்தி, இப்போ ஃப்ரீயா அடி”ன்னான்.

நான் அப்படியே அந்த்த் தண்ணி மேல் குப்புற படுத்து ஒரு 1 மணி நேரம் பட்டர்ளை, பாக் ஸ்ட்ரோக், ஃப்ரண்ட் ஸ்ட்ரோக், ஃப்ரீ ஸ்டைல், டால்ஃபின் ஸ்டைல்ன்னு, தூர்தர்க்ஷன் ஒலிம்பிக்ஸ்ல பாத்ததெல்லாம் அடிக்குறேன்.
ஒரு பத்துப் பாட்டு முடிஞ்சிருக்கும், நடுவில தலைய தூக்கிப் பாத்தேன். அடப்பாவிங்களா, ஒரு பத்து பைனஞ்சு சீனியருங்களும் ஜோடிப் போட்டு ஆடிக்கிட்டுருக்காங்க. ஜட்டியோட. போதை முத்திரிச்சு. திடீர்ன்னு ஒரு சீனியர் பின்னாடிலேந்து என் பட்டக்ஸை மெதிச்சுட்டு ஓடினான். “பனாதைப் பயலே. ஒழுங்கா நீச்சல் அடிடா”

அப்படியே பல விதமான நீச்சலும் அடிச்சு தூங்கிட்டேன். கனவுல, பீர் பாட்டிலால என் மண்டைய ஒடைக்க பாக்குறானுங்க.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
அடுத்த நாள். காலேஜில்

டுபுக்கு டைரி, நம்ம ஆள் க்ஷில்பாக்கிட்ட, “நேத்து அல்கேட்ஸ் ஹாஸ்டலுக்கு வந்தான். பாட்டு பாடி, டான்ஸ் ஆடி ஒரே ஜாலி”.